De Spaanse (jewellery) designer Chus Burés heeft een internationale reputatie met zijn ontwerpen die ontstaan in nauwe samenwerking met tal van grote kunstenaars zoals Miquel Barceló, Louise Bourgeois, François Morellet, Jesús Rafael Soto, Carlos Cruz-Diez.

Met Tomasello ontwierp hij enkele exclusieve juwelen, uitgevoerd in goud en zilver. Deze sieraden worden geëxposeerd – en zijn beschikbaar – tijdens de Tomasello expositie bij Borzo in Amsterdam.

Tomasello, Atmosphère Chromoplastique No.1029, acrylic on wood, 135 x 135 x 12 cm

Tomasello, Atmosphère Chromoplastique No. 990, 2011, acrylic on wood, 43 x 43 x 6 cm

Tomasello, Atmosphère Chromoplastique No. 1001, 2012, acrylic on wood, 37.5 x 37.5 x 6 cm

Tomasello, Lumiere Noire No.926, 2009, acrylic on wood, 42.5 x 42.5 x 6.5 cm

Tomasello, Objet Plastique No. 1024, 2013, acrylic on wood, 21 x 41 x 8 cm

Tomasello, Objet Plastique No. 1027, 2013, acrylic on wood, 41 x 41 x 7 cm

Tomasello, Objet Plastique No. 1026, 2013, acrylic on wood, 34 x 63 x 7 cm

Chus Burés / Luis Tomasello, Reflexión, 2010, Necklace, matt sterling silver and 18k yellow gold, 185 x 145 x 24 cm

Edition of 20, signed

LUIS TOMASELLO, Six decades of Reflection

Well, in Argentina I knew about Mondrian from books, but after I came here, just a year after, Denise René put on a Mondrian exhibition (march 1957). It was a revelation to me. But then I went to Holland to see all the other things……….where he started with the trees and reached the horizontal and the vertical. What’s the name of that place in Holland where the Mondrians are ? The Hague, yes. That’s right. I went to see that.

(interview met Tomasello door Hans Ulrich Obrist, december 2012)

Begin december 2013 bezoek ik samen met Christine Hourdé van The Mayor Gallery de in Parijs wonende Argentijnse kunstenaar Luis Tomasello in zijn huis en atelier in het

20^e Arrondisement. Ik maak kennis met een éminence grise uit de wereld van de abstracte kunst, uit de ‘stal’ van de roemruchte galerie van Denise René. We bekijken zijn meest recente werken en bespreken zijn aanstaande tentoonstellingen in Londen en Amsterdam. Zij ogen staan helder en zo is ook zijn geest. 98 Jaar is hij nu en hij vertelt over zijn plan om binnenkort terug te keren naar zijn geboorteland Argentinië, zodra hij zijn laatste reliëfs heeft voltooid.

Over de kleur van de catalogus bij onze tentoonstelling moeten we het nog hebben. Hij zet wat kleurproeven op een stukje papier en kiest gedecideerd voor het groen.

De kleuren uit zijn palet zijn beperkt en bevinden zich heel specifiek binnen hetzelfde gamma: rose/rood, blauw, geel en groen.

De reliëfs van Tomasello kenmerken zich door de reflectie van een kleur tegen hun achtergrond. ‘Chromoplastic Atmospheres’ noemt hij ze. Hij vestigt er zijn internationale reputatie mee.

Luis Tomasello is geboren in La Plata, Argentinië in 1915. Zijn ouders waren Italiaanse immigranten, zijn vader metselaar. Opgeleid als tekenleraar en met een niet te realiseren ambitie om architect te worden, besluit hij in 1945 een reis te maken naar Sicilië, het land van zijn voorouders. Hij keert in de jaren daarna nog diverse malen terug naar Europa, bezoekt Engeland, Spanje en Italië om tenslotte in 1957 zich definitief te vestigen in Parijs.

Tomasello behoort tot de internationaal belangrijke groep van ‘minimalisten’, de geometrisch-abstract werkende kunstenaars. Zijn grote voorbeeld is Mondriaan; zijn vrienden zijn vooral Soto, Morellet en Vantongerloo. Het onmiskenbaar eigen karakter van Tomasello ligt niet zo zeer in de vorm van zijn reliëfs, hun constructie of geometrische complexiteit, maar juist in datgene wat niet stoffelijk is: de indirecte atmosferische reflectie van licht en kleur, de ‘chromoplastic atmospheres’. Daarin is zijn werk volstrekt eigen en uniek.

Enkele weken na ons bezoek aan Tomasello in Parijs bereikt ons het droeve bericht van zijn overlijden op 17 januari 2014. De geplande terugreis naar zijn geboorteland Argentinië heeft hij niet meer kunnen maken.

Een lang leven kunstenaarschap en een prachtig oeuvre zijn nu voltooid.

Amsterdam, april 2014

Paul van Rosmalen