Piet Moget schildert altijd in de open lucht met het onderwerp voor ogen. Hij gebruikt de materie om een diffuse ruimte te suggereren, transcendeert haar bijna tot ruimte van licht en lucht. Als je door je oogharen kijkt, lijkt het alsof het licht in fijnstof over zijn doeken is gestrooid. Het schildersgebaar speelt een belangrijk rol en het gaat om het uitgezuiverde beeld. En er is altijd die horizon die boven van onder scheidt.
(tekst: Museum Belvédère)