Carlijn Mens Nederlands, 1972

wat is de werkelijkheid van een schaduw? ze is er en ze is toch niet. schaduw heeft geen materie. ze heeft materie en licht nodig, dan is het er. de schaduw is het resultaat van een proces waaraan we deelhebben. (uit een tekst van herman de vries over het werk van Carlijn Mens, 2011)

Over een periode van meer dan tien jaar heeft Carlijn Mens (*1972) de schaduw tot het belangrijkste onderwerp in haar oeuvre gemaakt. De schaduw vindt Carlijn interessanter nog dan het 'origineel' en zeker wanneer de zon de lichtbron is, zal de schaduw meebewegen met de zon en ook die beweging maakt de kunstenaar verbluffend zichtbaar op het tekenpapier. Ze moet snel werken om de schaduwen van boom of plant met houtskool vast te leggen, de beweging als het ware fixeren.

Het bos en de duinen bij Schoorl heeft ze op deze wijze 'geportretteerd'. De verwoestende bosbranden van enkele jaren geleden hebben hun sporen - en schaduwen - achtergelaten. Carlijn heeft ze vastgelegd in haar reeks 'Preserved Places'. Indrukwekkend was Carlijns studie 'Faith, Fear, Face', naar aanleiding van het tragische lot van 58 Chinese vluchtelingen in een scheepscontainer in Dover, een schokkende gebeurtenis die in 2000 alle nieuwsmedia beheerste. In het verduisterde souterrain van het GEM in Den Haag exposeerde ze in 2011/12 de meterslange, wandvullende schaduwtekeningen van gestapelde kratten en menselijke gestalten in een container.

Begin 2018 werd Carlijn uitgenodigd enige weken te wonen en te werken in het Van Gogh-huis in Zundert. Daar zette Carlijn haar studie voort naar haar favoriete onderwerp: licht-vorm-schaduw. Van de strukturen van de oude bomen rond het atelier en op het ernaast gelegen kleine kerkhof ving ze de schaduwen op haar tekenpapier.